مدح و مناجات با حضرت امام جواد علیه‌السلام
گرچه از غم، شکسته بالِ من است اشک من شـاهـد ملالِ من است حـــالِ ابـــر بـــهـــار دارم مــن دیـــده‌ای اشـک‌بـــار دارم مــن مـن کـه مـهـر تـو را خـریـدارم هــم دل‌آزرده، هـم گــرفــتــارم شـد گـواهِ شـکـسـتــه بـالـی مـن چشم پُر اشک و دستِ خالی من درد مـا را نـگــفـتـه، مـی‌دانــی نـامـه را نـانـوشـتـه مـی‌خـوانی ای کـرم عـبـدِ خــانــه‌زادِ شـمـا رحـمـت و جـود در نـهـاد شـما خواهم از بَندِ غـم نـجـات از تو الـتـمـاس از من الـتـفـات از تـو |